We’ve updated our Terms of Use to reflect our new entity name and address. You can review the changes here.
We’ve updated our Terms of Use. You can review the changes here.

Fugl

by Ulfdis

supported by
/
1.
Samruni Samruni Er ég horfi með fráum augum hrafnsins yfir þetta þunga haf sem skilur mig frá löngunum mínum. Þá sé ég rúnir ristar í vindsorfna kletta örlaga minna. Allt rennur í gegnum mig sem ég væri ofin úr þoku. Enginn sársauki læsist í gegnum mig með örvaroddum sjálfspíslarinnar. Engin öfgaþrungin tilfinning berst um blóðstaum minn. Og ég er svo kyrr að jafnvel andardráttur minn hreyfir ekki við andartakinu.
2.
"Heyrði ég í hamrinum" huldumeyjar syngja, silfurklukkur hringja í sumarfriði. Kyrrt var inni' í hvamminum, - kvíða og von ég gleymdi, ljóst og vært mig dreymdi með lágum niði. Bak við heiðahöllin breið, hraun og græna móa heyrði ég smalann hóa, hljómurinn barst með dröngum. Glóey rann og geislinn brann glatt á fjallavöngum. Þei, þei! - Þei, þei! Þetta er fagur rómur! Undarlegur ómur yfir holtin líður, grátþrunginn, þýður: Röðull hnígur, húmið stígur, heiðlóan að hreiðri flýgur; vindinn dreymir, döggin streymir, dalurinn vefst í þokuhjúp. Nú er fagurt fram við djúp! Aftanbjarma yfir hvarma Ægis hefur sunna breitt, sæ og himin saman skeytt, þeir sýnast ljóshaf eitt. Græðismeyjar út við eyjar geislum skreyttar ganga í dans, leiftra, stíga lækka, hníga, lykja skerin hvítum krans; köllin berast inn til lands. Hefring, Kólga Himinglæfa hæstar gnæfa, dansa, syngja, svella, ólga Dúfa' og Bylgja bjartar fylgja, Bára, Unnur, Blóðughadda, káta Hrönn með hvíta tönn veit ég yst á vogi stadda. Hafið þrái´ég! Hvergi má ég yndi festa utan þar; ást mín býr í djúpum mar. Grætur, grætur gígja mín, gullnir strengir skjálfa; svæfi ég alla álfa áður en dagur skín, áður en bjartur dagur skín. "Ekki heiti ég Eiríkur þó ég sé það kallaður, ég er sonur Sylgju sem bar mig undir bylgju." Átti ég háar hallir bláar, ljósar reiti, liljur grænar, perluval í sævarsal, flogagull og gígjur vænar uns mig seiddu í djúpan dal dætur huldu, dætur huldu mig í háum hömrum duldu! Finn ég hvorki frið né ró, fjöllum kringdur langt frá sjó, hárri luktur hamraþró. Hef ég aldrei grátið nóg? - "Allar mínar sorgirnar bind ég undir skó". Heitur er harmur minn en hlæja verð ég þó.
3.
1. Eg reið um sumaraftan einn á eyðilegri heiði; þá styttist leiðin löng og ströng því ljúfan heyrði eg svanasöng, já, svanasöng á heiði. 2. Á fjöllum roði fagur skein og fær og nær úr geimi að eyrum bar sem englahljóm, í einverunnar helgidóm, þann svanasöng á heiði. 3. Svo undurblítt eg aldrei hef af ómi töfrast neinum. Í vökudraum eg veg minn reið og vissi ei hvernig tíminn leið við svanasöng á heiði.
4.
Hialp heitir eitt, En dhat hialpa mun Vith savkam oc sorgom Oc sutum giorvavllum Dhat kann ec it annat, Er thurfol yta synir Their er vilja laeknar lifa. Dhat kann ec it thrithia, Ef mer verdhr thavrf micil Haptz vidh mina haeiptmogu: Eggiar ec deyfi Minna andscota, Bita-t theim vapn ne velar. Dhat kann ec it fiordha, Ef mer firdhar bera Bond at boglimum; Sva ec gel, At ec ganga ma, Sprettr mer at fotum Oc af havndum hapt. Dhat kann eс it fimta, Ef ec se at fari skotinn Flein i folki vadha: Flygr-a hann sva stinnt, At ec stavdhvigac At ec hann sionom of sec. Dhat kann ec it siotta, Ef mic saerir thegn A fotum ras vidyar, Oc dhann hal, Er mic hepta kvedhr, Thann eta mein haldrennmik. Dhat kann ec it siounda, Ef ec se havan loga Sal um sess-mavgom: Brannr-at sva breitt, At ec honum biargigac, Dhat kann ec galldur at gala. Dhat kann ec it attunda, Er avllom er Nytsamligt at nema Hvars hatur vex Medh hilldings sonom, Dhat kann et baeta bratt. Dhat kann ec it niunda, Ef mic nauth um-stendr, At biarga fari minu a floti: Vind ec kyrri Vagia Oc svaevic allan sae. Dhat kann ec it tiunda, Ef ec se tunridhur Leica lopti a Ec sva vinc, At their villir fara Sinna heim hama Sinna heim huga. Dhat kann ec it ellefta, Ef ec scal til orosto Leidha langvini: Undir randir ec gel, En their medh riki fara Heilir hildar til Heilir hildi fra, Koma their heilir hvadhan. Dhat kann ec it tolfta, Ef ec se a tre uppi Vafta virgil na: Sva ec rist, Oc i runom fac At sa gengr gumi Oc maelir vidh mic. Dhat kann ec it threttanda, Ef ec scal thegn ungan Verpa vatni a: Mun-at hann falla, Thott hann i folk komi, Hnigr-a sa halr for hiorom. Dhat kann ec it fiotanda, Ef ec scal firdha lidhi Teli a tiva for: Asa oc Alfa Ec kann allra skil, Far kann osnotr sva. Dhat kann ec it fimtanda Er gol Thodhraerir Dvargar for Dellings durom: Afl gol hann Asom, En Alfsom frama, Hyggio Hropta–ty. Dhat kann ec it sextanda, Ef ec vil hins svinna mans Hafa gedh allt oc gaman: Hugi ec hverfi Hvitarmri kono Oc sny ec hennar avllom sefa. Dhat kann ec it seytianda, At mic mun seint firraz It mannvinga man: Liodha therra Munti, Lodhfafnir! Dhat kann ec it atjanda, Er ec aeva kennic Mey ne manns kono Allt er betra Er einn um kann Dhat fylgir liodha locom, Nema theirri einni, Er mic armi verr Edha min systir se.
5.
Það var eitt sinn eyrarblóm á eyðistað, og lítill fugl að kvöldi kom og kyssti það. Hann elskaði svo undurheitt sitt eyrarblóm, og veröldin var án þess öll svo auð og tóm. Að morgni eftir nepjunótt og nístingsél fram og aftur flögrar hann um frosinn mel.
6.
Haukurinn Gott áttu, hraðfleygi haukur, sem hamrana byggir, frelsið er eign þín og arfur frá ómuna tíðum. Himinnins heiðblái faðmur, hafið og fjöllin, allt er þitt víðlenda veldi, voldugi haukur. Augu þín morgninum mæta, þá myrkt er í dölum, sólgeislinn fyrsti er sindrar þú svefninum léttir. Útsýn frá tindinum efsta, í árdegis friði, unnt er þér einum að líta, alfrjálsi haukur. Skuggarnir láglendið lykja, þó ljóst sé hið efra, byggðin er þögul, hún blundar í blækyrrum friði. Einstakur ljósgeisli læðist að lokuðu blómi, svo rennur sólin hið neðra og sveitirnar vekur. Blika þá dögglitir dalir í dagroða hjúpi, öræfi óbyggð og heiðar með alfrjálsum hjörðum, vötnin, með heiðríkan himin í hyldjúpu fangi, særinn og fannhvítir fossar að fótum þér syngja. Fjallanna frjálsborni sonur! Þér fegurðin lýtur, hollvættir himinsins líða þinn hástól í kringum. Sægolan svifin af hafi á svalandi vængjum sólheitum sunnanblæ mætir með söngóm úr dalnum. Volduga vængi þú breiðir, í vorloftsins bylgjum stígur þú hærra og hærra og hverfur loks sýnum. Síðasta bergmálið sofnar af sönghljómi jarðar, himinþögn, hátignar djúpa, þín hjartaslög rjúfa.
7.
Ríðum, ríðum og rekum yfir sandinn, rennur sól á bak við Arnarfell, hér á reiki er margur óhreinn andinn, úr því fer að skyggja á jökulsvell; Drottinn leiði drösulinn minn, drjúgur verður síðasti áfanginn. Þey þey! þey þey! þaut í holti tóa, þurran vill hún blóði væta góm, eða líka einhver var að hóa undarlega digrum karlaróm; útilegumenn í Ódáðahraun eru kannske að smala fé á laun. Ríðum, ríðum, rekum yfir sandinn, rökkrið er að síða á Herðubreið, álfadrottning er að beizla gandinn, ekki er gott að verða á hennar leið; vænsta klárinn vildi eg gefa til að vera kominn ofan í Kiðagil.
8.
Geng ég og þræði grýtta og mjóa rökkvaða stigu rauðra móa; glóir, liðast lind ofan þýfða tó, kliðar við stráin: kyrrð, ró. Litir haustsins í lynginu brenna; húmblámans elfur hrynja, renna í bálin rauðu, rýkur um hól og klett svanvængjuð þoka sviflétt. Húmflæðin djúpum dökkva hylja glæður og eim; við eyra þylja náttkul í lyngmó, lindir, mín æðaslög dul og heimaleg draumlög.
9.
Nótt (Edda) 05:48
4 «Löng er för, langir ’ru farvegar, langir ’ru manna munir; ef þat verðr, at þú þinn vilja bíðr, ok skeikar þá skuld at sköpum.» 6 «Þann gel ek þér fyrstan, þann kveða fjölnýtan, þann gól Rindi Rani, at þú of öxl skjótir því er þér atalt þykkir; sjálfr leið þú sjálfan þik. 7 Þann gel ek þér annan, ef þú árna skalt viljalauss á vegum: Urðar lokur haldi þér öllum megum, er þú á smán sér. 8 Þann gel ek þér inn þriðja, ef þér þjóðár falla at fjörlotum: Horn ok Ruðr snúisk til heljar meðan, en þverri æ fyr þér. 9 Þann gel ek þér inn fjórða, ef þik fjándr standa görvir á gálgvegi: hugr þeim hverfi til handa þér, ok snúisk þeim til sátta sefi. 10 Þann gel ek þér inn fimta, ef þér fjöturr verðr borinn at boglimum: leysigaldr læt ek þér fyr legg of kveðinn, ok stökkr þá láss af limum, en af fótum fjöturr. 11 Þann gel ek þér inn sétta, ef þú á sjó kemr meira enn menn viti: logn ok lögr gangi þér í lúðr saman ok ljái þér æ friðdrjúgrar farar. 12 Þann gel ek þér inn sjaunda, ef þik sœkja kemr frost á fjalli há: hávetrar kulði megit þínu holdi fara, ok haldisk æ lík at liðum. 13 Þann gel ek þér inn átta, ef þik úti nemr nótt á niflvegi: at því firr megi þér til meins göra kristin dauð kona. 14 Þann gel ek þér inn niunda, ef þú við inn naddgöfga orðum skiptir jötun: máls ok manvits sé þér á munn ok hjarta gnóga of gefit. 15 Far þú nú æva, þars forað þykkir, ok standit þér mein fyr munum! á jarðföstum steini stóð ek innan dura, meðan ek þér galdra gól.

about

The album "Fugl" contains poems by various poets of Iceland, they are devoted to magic and nature and I tried to convey an impression not only of poetry but also of the fact that it is behind its origins in folklore and mix them in a single work. The verbal and literary tradition of Iceland is rich and interesting, unique… I tried to approach the material carefully and sincerely, I do not speak the language, I tried as best I could, and I apologize for the phonetic errors.
In the writing of the album, synthesized musical instruments were not used.
Music and arts by Helena Burningem.

credits

released August 19, 2017

license

all rights reserved

tags

about

Ulfdis Russia

Experimental project Ulfdis (Helena Burningem.)All the work creates the only girl who lives in the Russian hinterland.
This group has an individual sound is expressive improvisation, as well deep mystical significance of all creativity.

contact / help

Contact Ulfdis

Streaming and
Download help

Report this album or account

If you like Ulfdis, you may also like: